Zo heet tempel 38. Het is een bijzondere tempel met een mooie sfeer. Het gehele complex heeft de vorm van een mandala: het Potalaka, het ware land van Kannon. (Het Nirvana). De tempel staat op het allerzuidelijkste puntje van kaap Ashizuri. Het is de plaats waar de diepgelovigen vroeger uitvoeren op zoek naar dit ware land.
Elke tempel bestaat ten minste uit:
Een toegangspoort, bewaakt door 2 bewakers om de boze geesten te verjagen
Direct achter de poort is de plaats waar de handen en de mond gewassen kunnen worden en staat de tempelgong. Elke hal heeft ook een eigen bel.
De honzo, de hoofdtempel
Hierin staat het beeld van de heilige lwaaraan de tempel is gewijd. In dit geval Senjui Kanzeon, de Boeddha van het mededogen. In Tibet heet hij Avalotikeshvara, in China Guanjin.
Toen het Boeddhisme naar Japan kwam heeft het aspecten van het Shintoïsme overgenomen en zijn er verschillende heiligen 'ontstaan'. Dit zijn 4 'verlichte' Boeddha's en 8 boddhisatva's. Jizo is hier een van. Elke tempel van de 88 tempels op Shikogu is aan een van deze 12 heiligen gewijd.
De daishitempel
De tempel gewijd aan Kobo Daishi.
Met een beeld van Kobo Daishi, hier met alweer een prachtige vrajna ervoor.
Oude vijver
Een kikker springt erin
Geluid van water
Tot mijn verbazing bezat deze tempel een prachtige Tibetaanse thanka.
Achter de hoofdtempel stond een enorme verzameling beelden van alle heiligen.
En we verlaten de tempel weer door de poort.
Hierna was het twee dagen lopen naar tempel 39.
Deze tempel staat op de 'Rode Schildpad heuvel'. De legende vertelt dat in 911 een rode schildpad uit de zee kwam met een tempelgong op zijn rug. De gong staat nu in het Nationaal museum in Tokio.
Maar de schildpad is er nog wel.
Op naar tempel 40. Volgens het boekje ben ik daar halverwege, volgens mijn berekeningen heb ik nog 10 km te gaan.
De tocht ging door een prachtig landschap, over de oeroude pelgrimsweg.
Ochtendrituelen aan het begin van de dag bij tempel 40.
Hier staan de 12 heiligen op een rij. De pelgrims gieten water over de beelden. Dit zou voorspoed brengen.
Onder het toeziend oog van Kobo Daishi
vierde ik 's ochtends om 7 uur mijn mogelijk bereiken van de helft van de tocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten