Weer thuis

Bestaan in de tijd

Een oude Boeddha zei eens:

'In de tijd, staan op de hoogste bergtop,

In de tijd, afdalen naar de bodem van de diepste zee,

In de tijd, een duivel met drie koppen en acht armen,

In de tijd, een vijf meter hoge Boeddha van goud,

In de tijd, een monniksstaf of een vliegenmepper van een meester,

In de tijd, een pilaar of een lantaarn,

In de tijd, alle mensen,

In de tijd, de hele aarde en de eindeloze hemel.

Dogen Zenji

Monnik in Tokyo

Thuis

Ik ben weer thuis, het lichaam is er, de ziel nog niet.

Met een hoofd vol met herinneringen denk ik aan die wonderbaarlijke tocht.

Een tocht door die onontwarbare knoop die leven heet.

Dank, aan de mensen op Shikogu, en iedereen hier in Nederland, die weer mee lazen, mee leefden.

Het was weer goed.

'Ithaka gaf je de mooie reis.

Was het er niet, dan was je nooit vertrokken,

Verder heeft het je niets te bieden meer.'

K.P. Kavafis.

Kyoto en Tokyo

30 mei

Ik had nog niet alle tempels van mijn lijstje gezien, dus 30 mei ben ik vroeg op pad gegaan om allereerst de Ginkakuji tempel te gaan zien. Ginkakuji betekent 'Zilveren Paviljoen'. In 1482 bouwde een Shogun hier een villa, het is hem nooit gelukt het gebouw met zilver te bedekken. Na zijn dood werd de villa een tempel. Het mooiste van het complex is de tuin.

Na deze tempel liep ik door naar de Nanzen-ji tempel. 

Ik vond de toegangspoort erg imponerend. Achter de hoofdtempel alweer een zentuin.

Schoolmeisjes in de tempel. De laatste dag(?). Ze zijn opeens allemaal als geisha verkleed.

Daarna was het maar een klein stukje naar de  Kenin-ji tempel. Dit is de oudste zentempel in Kyoto. Het hoogtepunt hier is de mooie en uitgebreide kare-sansui, een 'droog landschap'. Deze tuin omringt de hoofdtempel. Het witte zand lijkt als water rond de tempel te stromen.

En tenslotte bezocht ik de To-ji tempel. Deze tempel is in 794 gesticht en in 818 overhandigde de keizer de sleutel aan Kobo Daishi. De tempel heeft een aantal prachtige Boeddha beelden en een speciale hal met een beeld van Kobo Daishi. Dit beeld wordt maar enkele malen per jaar getoond. Nu niet. 

31 mei - Tokyo

En vannacht ben ik met de nachtbus van Kyoto naar Tokyo gegaan. Ik kwam hier om 8 uur aan en heb toen eerst een ontbijtje genomen op het station. Daarna met de metro naar de ryokan. Daar de bagage neergezet en me wat opgefrist. 

De Tsukiji vis markt

Ik wilde morgen naar de vismarkt gaan, maar dan blijkt de markt gesloten te zijn. Daarom nu maar, ofschoon het hoogtepunt 's ochtends heel vroeg is en ik daar te laat voor ben.

Er was inderdaad weinig vis en -handel meer te zien, maar de sfeer was er nog wel. En je kon er weer heerlijk vis eten.

De Yasukuni jinja (schrijn)

Deze schrijn staat bekend als de schrijn die zorgt voor de vrede in het keizerrijk. Dit is een controversiële schrijn. De schrijn is gewijd aan de 2,4 miljoen Japanners die sinds 1853 in de diverse oorlogen gestorven zijn. Hun ziel is opgenomen in de schrijn, ze zijn daarmee een (kami) god geworden. En worden als zodanig vereerd. Onder die gestorvenen zijn bv de kamikazepiloten uit de 2e Wereldoorlog.

In 1979 is er nog een groep oorlogsmisdadigers in de schrijn opgenomen. 

Ik had in het boek 'De smalle weg naar het verre noorden' (over de Birma spoorlijn) gelezen dat in het museum een lokomotief staat die bij de aanleg van de spoorlijn gebruikt is en na de voltooiing als eerste over de lijn is gegaan. En hij stond er.

Een tocht over de rivier

Het was mooi weer dus ik heb 'de boot genomen' naar de verste pier, vlakbij de haven, met uitzicht op het nieuwe Tokyo.

Ik had een enkeltje met de boot genomen en moest terug met de trein en de metro. Dat was toch wel weer een stress-test. Overstappen naar 5 verschillende treinen en metro's. En stap ik dan wel in de goede trein? En gaat hij de goede kant op? Als  je het voor de zekerheid nog even vraagt blijft men uiterst beleefd, ook als het antwoord begint met 'de trein vertrekt over 1 minuut'. Een lang verhaal en een buiging. En elk station is groot en druk. En de treinen zitten vol. Het ging in Kyoto nog wel eens mis met de bus, nu kwam ik zonder problemen terug bij de ryokan. 

Tourist in Kyoto

Ik ben nu twee dagen tourist in Kyoto en dat betekent:

- als sardientjes in de bus, 

- en dan een lange busreis door de stad,

- met een enorme massa mensen door (sommige, ze zijn niet allemaal druk) tempels 'worden gejaagd',

- lang op zoek naar een goed restaurant,

- en nauwelijks meer (normaal) contact met de Japanners,

En het betekent ook het bezoeken van eeuwenoude tempels en schrijnen.

De tempels hebben allemaal een prachtige tuin, soms is dit een ruimte met stenen, soms is het een park.

De Fushimi-Inari Taisha schrijn

Deze schrijn is gewijd aan de goden van de rijst (Inari) en sake. De boodschapper van Inari is de vos. 

Het gehele complex bestaat uit een lang pad lang van duizenden torii's, dat 4 km de heuvel op gaat. Op de heuvel staan grote en kleine schrijnen, allemaal gewijd aan Inari en allemaal vergezeld door 2 vossen.

De Tofuku-ji tempel

De Kinkaku-ji tempel (het gouden paviljoen)

De Ryoanji tempel

De Ninaji tempel

De Tenryuji tempel

En daar kwam ik Olivier en Nori tegen, Olivier had ik tijdens het wandelen omtmoet en Nori is al ettelijke keren naar Santiago gelopen en heeft met anderen het 'Henro-centrum' opgericht vlak voor tempel 87. Daar is een mooie overzichtstentoonstelling over de henro te zien en wordt de pelgrim ontvangen met thee en een koekje. En daar hebben we natuurlijk veel over de Camino gesproken.

Dus toen hebben we een groot gedeelte van de dag met zijn drieën doorgebracht. 

En hebben heerlijk gegeten.

Kyoto

Het was met de shinkansen (hoge snelheidstrein) maar 1,5 uur van Hiroshima naar Kyoto en daarmee was ik in een klap weer terug in de grote, snelle, moderne stad. Dus ik ben die middag 'lekker een stuk gaan wandelen, de stad in.'

Het station van Kyoto

Het is verkiezingstijd in Japan en op Shikogu hingen overal posters van de lijstaanvoerders. Nu zag ik er een in levende lijve.

Een moderne Kami schrijn naast een sportcentrum

En de toegang tot een oude schrijn in de tuinen van het keizerlijk paleis 

Het is de Shrirakumoschrijn, gewijd aan de godin van de muziek, Myo-Onten.

Een toegangsgebouw tot het keizerlijk paleis.

De Nishikimarkt

En om de hoek van de ryokan staat de Higashi Hongantempel.

De afmetingen van deze tempel zijn niet op een foto weer te geven. 

Dat was de eerste middag in Kyoto, pfffff. Prachtig. Maar geen stad om alles te voet te doen.