30 mei
Ik had nog niet alle tempels van mijn lijstje gezien, dus 30 mei ben ik vroeg op pad gegaan om allereerst de Ginkakuji tempel te gaan zien. Ginkakuji betekent 'Zilveren Paviljoen'. In 1482 bouwde een Shogun hier een villa, het is hem nooit gelukt het gebouw met zilver te bedekken. Na zijn dood werd de villa een tempel. Het mooiste van het complex is de tuin.
Na deze tempel liep ik door naar de Nanzen-ji tempel.
Ik vond de toegangspoort erg imponerend. Achter de hoofdtempel alweer een zentuin.
Schoolmeisjes in de tempel. De laatste dag(?). Ze zijn opeens allemaal als geisha verkleed.
Daarna was het maar een klein stukje naar de Kenin-ji tempel. Dit is de oudste zentempel in Kyoto. Het hoogtepunt hier is de mooie en uitgebreide kare-sansui, een 'droog landschap'. Deze tuin omringt de hoofdtempel. Het witte zand lijkt als water rond de tempel te stromen.
En tenslotte bezocht ik de To-ji tempel. Deze tempel is in 794 gesticht en in 818 overhandigde de keizer de sleutel aan Kobo Daishi. De tempel heeft een aantal prachtige Boeddha beelden en een speciale hal met een beeld van Kobo Daishi. Dit beeld wordt maar enkele malen per jaar getoond. Nu niet.
31 mei - Tokyo
En vannacht ben ik met de nachtbus van Kyoto naar Tokyo gegaan. Ik kwam hier om 8 uur aan en heb toen eerst een ontbijtje genomen op het station. Daarna met de metro naar de ryokan. Daar de bagage neergezet en me wat opgefrist.
De Tsukiji vis markt
Ik wilde morgen naar de vismarkt gaan, maar dan blijkt de markt gesloten te zijn. Daarom nu maar, ofschoon het hoogtepunt 's ochtends heel vroeg is en ik daar te laat voor ben.
Er was inderdaad weinig vis en -handel meer te zien, maar de sfeer was er nog wel. En je kon er weer heerlijk vis eten.
De Yasukuni jinja (schrijn)
Deze schrijn staat bekend als de schrijn die zorgt voor de vrede in het keizerrijk. Dit is een controversiële schrijn. De schrijn is gewijd aan de 2,4 miljoen Japanners die sinds 1853 in de diverse oorlogen gestorven zijn. Hun ziel is opgenomen in de schrijn, ze zijn daarmee een (kami) god geworden. En worden als zodanig vereerd. Onder die gestorvenen zijn bv de kamikazepiloten uit de 2e Wereldoorlog.
In 1979 is er nog een groep oorlogsmisdadigers in de schrijn opgenomen.
Ik had in het boek 'De smalle weg naar het verre noorden' (over de Birma spoorlijn) gelezen dat in het museum een lokomotief staat die bij de aanleg van de spoorlijn gebruikt is en na de voltooiing als eerste over de lijn is gegaan. En hij stond er.
Een tocht over de rivier
Het was mooi weer dus ik heb 'de boot genomen' naar de verste pier, vlakbij de haven, met uitzicht op het nieuwe Tokyo.
Ik had een enkeltje met de boot genomen en moest terug met de trein en de metro. Dat was toch wel weer een stress-test. Overstappen naar 5 verschillende treinen en metro's. En stap ik dan wel in de goede trein? En gaat hij de goede kant op? Als je het voor de zekerheid nog even vraagt blijft men uiterst beleefd, ook als het antwoord begint met 'de trein vertrekt over 1 minuut'. Een lang verhaal en een buiging. En elk station is groot en druk. En de treinen zitten vol. Het ging in Kyoto nog wel eens mis met de bus, nu kwam ik zonder problemen terug bij de ryokan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten