De Hartsutra

De Hartsutra betekent voor het Mahayana Boeddhisme (Tibet, China, Japan, Vietnam en Korea) wat het Onze Vader voor het Christendom betekent. De sutra wordt door een meerderheid van de Boeddhisten iedere ochtend opgezegd. 

De pelgrims zeggen de sutra bij het bezoek aan de tempels twee maal op; een maal bij de hoofdtempel en eenmaal bij de Tempel gewijd aan Kobo Daishi.  En hij stond op het papieren zakje waarin de eetstokjes voor de maaltijd zaten (in het Japans.....).

De buspelgrims worden begeleid door een geestelijke en hij leidt ook het reciteren van de sutra bij de tempels. Bij de start luidt hij eerst een klein belletje en tijdens het reciteren slaat hij op een kleine trommel.

De Hartsutra leert de kern, de essentie van het Boeddhisme. De wijsheid van de leer wordt uitgelegd en de weg die gevolgd moet worden om deze wijsheid (het Boeddhaschap) te bereiken.

De eerste versie verscheen  in India 100 jaar voor Christus (honderden jaren na het overlijden van de Boeddha). De sutra wordt aan de Boeddha toegeschreven.

Toen de Boddhisattva Avalotikeshvara in diepe meditatie zat, kwam hij tot het begrip dat de vijf vormen van ervaren leeg zijn. Ze zijn leeg van een blijvende essentie.

'Shariputri, je moet begrijpen dat vorm niet verschilt van leegte, en leegte niet van vorm. Vorm is leegte, leegte is vorm. En dit geldt ook voor gevoelens, waarnemingen, mentale functies en bewustzijn. Er is niets om je aan te hechten, er is ook geen gehechtheid. (En dus ook geen lijden).

Alles is tijdelijk, alles verandert.' (en alles stroomt)

Zo begint de Hartsutra.

De Hartsutra is de innerlijke landkaart van de pelgrim en beschrijft de vier fasen die de hij doorloopt op weg naar het Nirvana.

Bij de vier provincies van Shikogu hoort elk een fase:

Tokushima: de Dojo van het ontwaken

Kochi: de Dojo van de religieuze training

Ehime: de Dojo van de Verlichting

Kagama: de Dojo van het Nirvana

Maar het eiland is rond, na tempel 88 gaat de weg door en moeiteloos over naar het pad naar tempel 1. De tocht gaat door. Er is een continue cirkel van wedergeboorte - er is geen einde. Dit in tegenstelling tot het Christendom en de Christelijke pelgrimstochten.