Ik ging de 785 treden op en halverwege was de batterij van mijn fototoestel leeg, ik had mijn rugzak al naar de ryokan gebracht, dus weer naar beneden en terug naar de ryokan.
Op weg naar de schrijn, 'hier waart de geest van Marken en Volendam rond.'
Op het terrein was ook een tentoonstelling van prachtige kamerschermen.
Twee dagen geleden, bij de hoogste tempel ben ik door de mist helemaal vergeten een foto te maken, dus dan maar nu, het is hier tenslotte ook hoog. De zoutuitslag in mijn T-shirt is net niet te zien.
Ooit was dit een tempel die zowel Boeddhistisch als Shintoistisch was. Toen het Boeddhisme in ongenade viel is het een Shintoschrijn geworden. Nu beide religies, soms naast elkaar, soms geïntegreerd, weer beleden worden is hier bij de Shintoschrijnen niets van te merken. Bij de Boeddhistische tempels is vaak een Shintotempel, of een kami-gebouwtje. Maar ja, ik denk dat Kobo Daishi veel van het Shintoisme moest overnemen om zijn Boeddhistische voet aan de grond te krijgen.
De volgende dag ben ik doorgelopen naar Zensuji, de geboorteplaats van Kobo Daishi.
Hier staat de eerste en grootste Shingontempel van Japan.
Op de (omstreden) geboorte-plek staat een tempel, met daarop een beeld van Kobo Daishi, omgeven door 88 beeldjes. De tempel is gebouwd op aarde uit India, van de 8 heilige plaatsen.
Dit is de hoofdtempel. Hierin staat een prachtig Boeddhabeeld.
En naast de Shinto tempel staat een heilige boom.
En wat staat daar in de winkel met religieuze spulletjes (wierook, beeldjes, gebedskettingen, gebedenboekjes)....... de kerstman? Kobo Daishi in winterdracht?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten