Nu ik dit schrijf is alle leed al weer geschiedenis: de kleren zijn droog, de schoenen staan (gevuld met een halve doos tissues) te drogen en ik zit op mijn kussentje met een kopje thee en heb zojuist van 3 dagen de krant gelezen. 2 dagen geen wifi, betekent geen blog, geen mails en ook geen krant.
Eergisteren bijna de hele dag door Tokoshima gelopen. En veel langs een drukke verkeersweg. Er was een ander pad (met andere tekens) maar dan liep je weer veel om, dat heb ik toch maar soms genomen.
Even het andere Japan: langs de weg in Tokushima en een bioscoopreclame(??)
Ik kwam om 5 uur in de gereserveerde minshuku (een klein door een familie gedreven pensionnetje) aan en kon direct weer in bad. Het avondeten was weer heerlijk. Er zat ook een grote groep buspelgrims. Veel Japanners hebben of de tijd, of de conditie niet om de 88 tempels lopend af te gaan en hiervoor worden er busreizen georganiseerd. Volledig verzorgd, met een geestelijke die voor gaat bij het zeggen (of soms zingen) van de sutra's en iemand speciaal belast met de zorg voor de boeken.
Gisteren, 6 april, beloofde een lange dag te worden. In plaats van de 26 km, zouden het 36 km worden, omdat er niet eerder een slaapplaats te vinden was. En deze tocht ging niet langs de weg, maar ging door een prachtig heuvellandschap. En alle tempels (3 deze dag) stonden bovenop een heuvel.
Op sommige stukken van het pad waren treden aangelegd, honderden..........
Langs de kant weer veel mooie beeldjes, een blik van herkenning, zo voelde ik me ook....
Bij de tweede tempel van deze dag stond een drankautomaat.
En deze heeft wel een heel bijzondere plek, naast de plaats waar je je handen en mond kunt wassen voor je de tempel betreed. En de handdoekjes hangen klaar om je weer af te drogen, altijd schoon.
In de drankautomaat is altijd een ruime keuze: groene thee, koffie, water, limonades, cola, onbekende drankjes, warm of koud. De warme café au lait (ongeveer 1 euro) is heerlijk.Deze drankautomaten staan overal langs de weg.
De tocht voerde verder door prachtige bossen met mooie vergezichten.
Het is hier ook volop lente en prachtig.
Ik kwam om 3 uur doodop bij de 3e tempel aan - en toen moest ik nog 13 km. Zou dit weer op en neer gaan? Dan zou ik nooit voor 6 uur in de volgende ryokan zijn. Eigenlijk is 5 uur de uiterlijke tijd van aankomst, dan haal je het bad nog en kun je zo schoongewassen in kimono naar de avondmaaltijd van 6 uur.
Gelukkig werd ik door deze twee dames geholpen: allereerst kreeg ik een kopje 'mushroom-tea' en toen wezen ze me op de kabelbaan waarmee ik naar beneden kon.
En beneden was een bushalte met een bus die me 10 km verder zou brengen.
Onderweg naar beneden een uitgebreid verhaal over Kobo Daishi, die hier van alles gedaan heeft. En dat voor de twee enige passagiers: de dame achter haar heeft er weinig oor naar en de andere (ik) begreep er niets van.
Beneden kwam na 10 minuten de bus en na 40 minuten lopen bereikte ik 'Sazanka'. Daar trof ik 'henro' bekenden.
Het werd een gezellige maaltijd in een ontzettend rommelige en gastvrije ryokan.
En vandaag? In de stromende regen de eerste tempel bezocht en daarna hield het niet meer op met regenen. En toen ik in de trein stapte zaten daar nog meer pelgrims in.
Ik slaap vannacht in een hotel en het ruikt een beetje zoals de Chinese hotels altijd roken. Er is ook een winkeltje met snoep, veel turtles, kleding en wat al niet meer.
Ik kijk uit op een woeste zee en het sea-turtle-museum.
Maar zij hebben geen last van de regen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten