Kobo Daishi als pelgrim, hij staat erbij alsof Jeroen Pauw hem hoogst persoonlijk heeft toegesproken.
Vrijdag 1 april
Gisteren weer de hele dag gereisd: met de bus naar de kabelbaan, naar beneden, met de trein naar Hashimoto, daar overgestapt en verder naar Wakayama. Daar 2 uur met de ferry naar Tokushima, en weer verder met een bus en een trein naar Naruto-Bando. Daar had ik een ryokan gereserveerd via de telefoon en vol verwachting klopte mijn hart: Was er iets van dit gesprek overgekomen?
En ja, ik werd verwacht, het eten stond klaar. Met mij nog 4 Japanse gasten. Daarna nog even in bad en toen had ik het voor deze dag wel gehad.
Vandaag dan de start!
Het was 5 minuten kopen naar de eerste tempel, waar ook de winkel is met pelgrimsattributen. Zo heb ik gekocht: een witte hes, zodat men mij als pelgrim kan herkennen. Een belletje, zodat men mij kan horen. Een witte plastic tas, want ik draag een prachtig boek mee, waarin in elke tempel een prachtige tekst wordt geschreven. (een soort stempelboek) en een daartoe vervaardigd plastic doosje met wierook, om in elke tempel te branden. De hoed, de staf en honderd andere dingen heb ik daar gelaten.
Vandaag verder in de regen gelopen en omdat ik alles probeer waterdicht te houden heb ik dus geen foto's kunnen maken. Ik slaap vandaag bij tempel 6. Vanavond is er een dienst waar ik ook bij mag zijn en ik heb een tasje gekregen met spullen voor vanavond: een bloem, waarmee ik gestorven dierbaren kan herdenken, er zit een kaartje aan - hier heb ik hun naam opgeschreven; dan een houten kaartje waarop ik een wens kan schrijven; een plastic houdertje met een kaarsje en tenslotte een wit naampapiertje, dit moet ik bij binnenkomst in een daartoe bestemde pot doen, zodat de Boeddha weet wie ervoor hem staat.
Het houten kaartje met de wens werd dus verbrand, we moeten tenslotte leren 'niets te willen, hebzucht is een van de grote oorzaken van het lijden' (ik denk dat dit de verklaring is, maar ik ben ook maar een leek).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten